Öğretmenler Gününde bir anım

Merzifon
Kara Mustafa Paşa İlkokulu.

Benim ilk öğretmenlerim,
Annem ve Babam.

5 yaşında Teksas Tommiks’ o kadar çok seviyordum ki
Annem ve babam artık bana okumaktan bıktığı için
Okumayı öğretme kararı almışlar.

6 yaşımda okuma yazmayı öğrendim.
O zamanlar İlkokula başlama yaşı 7.

O sene okullar başlarken,
Babam beni okula götürdü.
Merzifon’dayız.
Müdür de arkadaşı,
Zaten o zaman Merzifon minnacık bir yer.

Müdür Bey benim okuma yazma bildiğimi öğrenince,
Masasında duran Hürriyet gazetesini önüme koydu.
Oku bakalım dedi,
Hatasız okudum, şaşırdı.

Yaz dedi, yazdım.
Yine şaşırdı.
Sonra babama döndü.

Haluk’u dedi birinci sınıftan başlatamayız,
O ilkokul 2. sınıf seviyesine gelmiş bile.

Babam biraz tereddüt etti,
İleride ezilmez mi, hem 6 yaşında hem ilkokul 2 zorlamaz mı?
Müdür Bey gülerek,
Zorlanırsa sınıfta kalır, o zamanda akranlarını yakalar, bir şey olmaz dedi.

İşte 6 yaşında ilkokul 2 den başlayarak,
Yaklaşık 2 senelik bir kazancım oldu.

Bu arada hiç sınıfta kalmadım,
1980 yılında
21 yaşında da Kocaeli Üniversitesinden Elektrik Mühendisi olarak mezun oldum.
Ve hayata atıldım.

Sene 2023,
Yaklaşık 43 yıldır da hala çalışıyorum :)))

Fotoğraf kaçıncı sınıftan inanın anımsamıyorum.
Ama Seyfettin öğretmenim benim ilk öğretmenim.
2. sınıftan 5. sınıfın ortasına kadar o benim öğretmenimdi.
Ruhu şad olsun.

Tüm öğretmenlerimiz bizlerin hayatına öyle bir dokunuyor ki,
O müdür böyle düşünmeyip,
Beni okula kabul etmeseydi,
Acaba hayatım şu an nasıl olurdu?
Bunu asla bilemeyeceğim tabii…

Öğretmenler Gününde de böyle bir anımı aktarayım istedim 🙂

Sevgilerimle,