Bu yapay zeka yakıştırmaları, bana bir anımı anımsattı.
Sene 1992
Daha Internet falan yok.
Netaş Ar-Ge’deyiz,
O zaman ortası açık ofis,
Kenarlarda akvaryum dediğimiz alüminyum / cam bölmeli ofisler.
Yöneticiler orada oturuyoruz,
Çalışanlar ortada açık ofiste.
O sıralar yaz demek ki,
Ben de yıllık iznimde,
Kız kardeşimin yanına Bangkok’a gideceğim.
Neyse,
Ben gittim, geldim,
Sabah ofise geldim,
Beni gören gülüyor, gülümsüyor.
Bir gariplik var ama ne çözemiyorum.
Sonra yan taraftaki yönetici arkadaşım geldi,
Eee Haluk nasıldı Bangkok anlat diyeceğim ama
Herkes biliyor senin orada olduğunu dedi.
Bir taraftan da gülüyor.
Dedim ya bir gariplik var,
Sen dedi çalışma panomuza bir bak.
Çalışma panomuz kocaman,
Haberleşme için kullanıyoruz, bir sürü şey asıyoruz.
Bilgilendirme panosu yani.
Hemen gittim panoya,
Panoda bir gazeteden kesilmiş bir haber ve fotoğraf var.
Haber Bangkok’tan Türkçe de,
Fotoğraf böyle üstü çıplak kzılar
Sanırım bir festivalden çekilmiş,
Ama kızın birisinin göbeğinde,
Gerçekten
Haluk is here yazıyor 🙂
Yani Haluk burada…
O zaman anladım espriyi…
Yani bazen böyle şeyler de olabiliyor :)))
O ben değildim tabii ama
Bir süre benmişim gibi espriye neden oldu.
YORUMUZU BIRAKIN
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.