Bugün size tarihi bir olay anlatacağım, bilenler veya daha önce okumuş olanlar vardır, ben tarihi olayı kendi tarzımda anlatacağım.
Muz sever misiniz?
Eminim bir çoğumuzun evinde her zaman olan bir meyvedir. Çocuklar özellikle çok sever.
Dünyada en çok tüketilen bir meyvedir. Pirinç, buğday, sütten sonra gelir.
Peki Chiquata Muzu bilir misiniz?
Hani biz ona ÇİKİTA MUZ diyoruz ya …
Hani marketlerde bolca satılan İTHAL Muz.
Evet o muzun öyle bir acıklı hikayesi var ki, bilenler şimdiden anımsamıştır.
Aslında Muz’un hikayesi Minor Keith isimli bir Amerika’lı tarafından 1870’li yıllarda Güney Amerika’da demiryolunun kenarına dikmesi ile başlıyor. Gabriel Garcia Marquez Yüzyıllık Yalnızlık kitabında Muz için şöyle diyor “ Önce medeniyet, sonra yıkım, bir gringoyu muz yemeye davet etmemiz yüzünden başımıza gelene bak. “
1899 yılında bir şirket kurulur, adı Unıted Fruit Company ( UFCO ).
1920 li yıllara gelindiğinde UFCO, etrafta rakip şirket bırakmamıştır, Orta Amerika’nın en büyük işverenidir. Muz ise en önemli üründür, UFCO o dönemde öyle güçlenir ki, Guatemela, Honduras, Latin Amerika’da bir çok Devletten daha güçlü bir hale gelir.
Muz toplama alanlarında çalışma koşulları çok zorludur. Fakir halk çalışmakta ve çok düşük ücretler aldıkları gibi, topladıkları muzlardan da hiç bir şekilde faydalanamamaktadır.
Ve Kolombiya’da muz işçileri çalışma koşullarını düzeltebilmek için bir İŞÇİ BİRLİĞİ sendikasını kurar. Kurulan bu birlik UFCO’nun hiç hoşuna gitmez.
İşçi Birliği Sendikası zamanla çok güçlenir ve 30.000 işçiye kadar kadar ulaşır.
Sendika sağlıklı çadırlar, ücret artışı, haftalık yevmiye, haftada bir gün tatil gibi isteklerini UFCO’ya bildirir.
UFCO bu taleplerin hiç birini kabul etmeyince de, sendika 11 Kasım 1928 günü GREV kararı alır.
Ancak UFCO’nun bir güvencesi vardır, o da Hükümet. Taleplerin hiç birisini kabul etmeyince, 5 Aralık 1928 günü işçiler eşleri ve çocukları ile birlikte yürüyüşe geçmek için CİENEGA meydanında toplanır.
Hükümet derhal önlem alır, dağılmalarını ister, vakit gece yarısına yaklaşıyordur, işçiler dağılmaz.
Bunun üzerine Askerlerin başında olan general ATEŞ emrini verir.
Tam 3.000 işçi katledilir, kadın – erkek – çocuk ve grev biter ….
Her şey kaldığı yerden devam eder. UFCO işte bugün yediğimiz o Chiquata Muzların sahibi olan şirkettir.
Hayat ne acı değil mi?
O muz toplayan işçilerin durumunda hala çok fazla değişen bir şey yok, hala zor şartlarda çalışıp, dünyaya muz gönderiyorlar….
Ben bu tarihi olayı bir paylaşımda gördüm, olayı bilmiyordum, biraz araştırdım ve bu hüzün dolu hikayeyi yazmak istedim …
Sevgilerimle,
YORUMUZU BIRAKIN
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.