Sabah uyandığımda tek düşündüğüm bugün yaşayacaklarımdı.
O yüzden de haberlere bakmadan
Heyecanımı paylaştım.
Sonra haberlere ve paylaşımlara bakma şansım oldu.
Şehit haberlerini o zaman gördüm.
Bütün heyecanım bir anda gitti.
Önce 5 deniyordu, en son okuduğum 9 şehit.
Böylesine acı bir haber ile güne başlamak 🙁
Paylaşımlar mutlaka olmalı tamam da,
Nereye kadar yapacağız bu şehitler sonrası paylaşımları?
Sadece tarihleri değiştiriyoruz, aynı paylaşımları yapıp duruyoruz.
Kınamalar,
Şehitler ölmez, vatan bölünmez sloganları.
Sonra?
Birkaç gün sonra hayatımıza kaldığımız yerden
Bu olaylar hiç yaşanmamış gibi devam ediyoruz.
Olan şehitlerimizin o canı yanan
Anneler, babalar, çocuklar, sevgililere oluyor.
Bunu eleştirmek anlamında yazmıyorum tabii ki,
Hepimizin yüreği yanıyor ama asla onlar gibi değil.
Bizim birkaç saat, birkaç günde atlattığımızı,
Onlar bundan sonra yaşamları boyunca yaşayacaklar.
Sanki artık bu şehitler sonrası paylaşımlar bir görev gibi oldu,
Kişiler, şirketler, iş insanları paylaşarak acıları dindirmeye çalışıyor.
Ama bu artık çözülmeli,
Bu çocukları daha fazla kaybetmemenin bir yolu olmalı.
Artık bu nasıl çözülecekse çözülmeli.
Yoksa bitmeyecek,
Yeter artık, gencecik çocuklarımızı kaybetmeyelim.
Ben artık kınamaktan, slogan atmaktan bıktım.
Artık şehit vermek istemiyorum.
Gencecik çocuklarımızı hayatlarının baharında kaybetmek istemiyorum.
Artık ÇÖZÜM istiyorum,
İnsanlar ÖLMESİN istiyorum.
Bizim beklentimiz şehit haberleri değil,
Bizim beklentimiz ARTIK şehit vermemek olmalı.
Sloganlar atarak, siyasi demeçler vererek, fetvalar okuyarak değil.
Çözüm bulmak artık önemli.
Siyasileri biz bu zorlu zamanlar için seçiyoruz.
Mikrofonunun önünde
Şehit mesajları vermek için değil.
YETER ARTIK!
YORUMUZU BIRAKIN
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.