Umutsuzluğa adım adım

Ne kadar yazarsak yazalım,
Verilen siyasi demeçleri ne kadar eleştririrsek eleştirelim,
Sayfalar dolusu yorumlar yazsak da,
Ülkede bir şeyler değişmiyor,
Değişmediği gibi daha da kötüye gidiyor.

Mart’ta Belediye seçimleri var,
Sonuçları zerre kadar bir şey değiştirmeyecek bir seçim.
Yine belki kıyılar CHP ki artık ondan bile emin değilim.
Türkiye genelini ise AKP kazanacak.
Bu o kadar net gözüküyor ki.

Sonra seçim falan yok 4 sene.
O 4 sene içinde seçimle alınan güçle neler olacağını tahmin etmek dahi istemiyorum.

Şimdi bazı arkadaşlarım doğal olarak,
Karamsar bulacak bu yazıyı,
Umutsuz görecek,
Çok şeyin değişeceğine inanarak belki sert eleştirecek.

Olabilir, saygı duyarım.
Ama ülkenin gidişatı ortada.
Yaşananlar ortada,
Muhalefetin durumu ise içler acısı,
Birbirinden tamamen kopmuş siyasiler ve siyasetçilerden oluşan
Etkisiz bir muhalefet.

Karşılarında ise ağzına artık Şeriat, Hilafeti sözlüklerine almış,
Girdiği seçimlerin hemen hemen hepsini kazanmış,
AKP-MHP ve küçük ortakları var.

Cumhurbaşkanlığı seçimini bile güçlü muhalefete karşı kazanan kitle,
Bugün o günden çok daha güçlü,
Bakın artık en üst seviyede
ŞERİATI bilmeyen CAHİLLER diye mesajlar veriliyor.
Akıl tutulması yaşıyoruz sanki,

Seval Karakuş sabah özetlemiş,
Bunların hepsi bu ülkede 1 2 günde oldu diye..
Sonuç?
Sıfıra sıfır, elde var sıfır.

Ben artık çok yoruldum gerçekten,
22 yıldır yazmaktan yoruldum,
Yaz yaz değişmeyen sonuçlardan
Her geçen gün daha kötüye giden ülkemi yazmaktan yoruldum.

Körler sağırlar, birbirini ağırlar demekten yoruldum.

Uzun bir süre artık ülkemin gündemiyle ilgili bir şey yazmak istemiyorum.

Saygılarımla,