Piknik öncesi duygularım

Bu pikniğe yaklaşık 15 gün önce karar verdik,
Yemekleri ısmarladık, herkes o gün ne yapacaksa iptal etti.
Sevdiklerine haber verdi, ona göre organize oldular.

Önce Cuma ardından Cumartesi
Şehitlerimizi öğrendikten sonra,
Uzun süre ne yapmalıyım diye düşündüm.

Sonra yapmaya ve devam etmeye karar verdim.
Bu burada yaşayan bu güzel insanların sorunu değildi.
Amacımız hep birlikte orada bir aile ortamı oluşturmaktı.
Bu saatten sonra iptal etmenin onlarda yaratacağı mutsuzluğu düşündüm.

İptal etmedim ama kendimi o mutlu tabloya da çok koyamadım.
Biliyorum ki normal bir zaman olsaydı,
Çok farklı şeyler de yapmak isterdim.
Daha çok kendimle zaman geçidim,
Onlar gülüp oynadılar.

Şehitlerimizin konusunu hiç açmadım,
Hiçbirisine bahsetmedim,
Biliyordum ki eğer bahsedersem,
Onların keyfi de kaçacaktı.

Hani Show Must Go On diye bir terim vardır ya,
Bazen acınızı içinize saklar, yapmanız gerekeni yaparsınız.
Benim için öyle bir gündü.

O yüzden hani içinizde belki iptal etmeliydin diye düşünen arkadaşlarım varsa,
Yaşadığım karmaşık duyguları anlatmak istedim.

O yüzden de dün çok fotoğraf karesine pek girmedim,
Onları çektim, sohbetlerini, çocukların eğlenmesini.

Sevgilerimle,