İşsiz kalmak ne demek?

40 yılı aşkın profesyonel yaşamımda
4 aya yakın işsiz kaldım.
Tamamen kendi ukalalığımdan ve aşırı güvenimden kaynaklı.

Çok iyi bir kariyerim olduğuna güvendim.
İşten çıkınca beni kaparlar, ben karar veririm kimle çalışacağıma dedim.

Hatta bu ego o kadar ileri bir seviyeye geldi ki,
İlk 15 gün iş bile aramadım,
Tatil yaptım, gezdim, eğlendim.

Sonra başladım
İş bulma siteleri, ilanlar, şu bu,
Eski tanıdıklar, eski yöneticiler, arkadaşlar

1 aya yakın ,
Sıfır geri dönüş.
Nasıl yani dedim, nasıl benim gibi birisini işe almazlar.

İkinci ay birkaç geri dönüş,
Komik rakamlar, komik pozisyonlar.

O andan sonra ufak bir panik.
Ne oluyor paniği,
Nasıl iş bulamam ben.

Üçüncü aya geldiğimde,
Ciddi bir panik yaşıyordum.
Artık günlerin, saatlerin anlamı da kalmamış,
Cumartesi mi Pazar mı,
Eve kapanmış vaziyette ciddi anlamda psikoloji etkilenmiş.

Yazımın amacı aslında FARKLI.
Buraya kadar geldiğim noktayı anlatabilmekti.

Bakın,
İş arayan arkadaşlarınıza,
Sürekli iş buldun mu, arıyor musun, ne yaptın diye sormayın.

İnanıyorum ki bunu sorarken siz çok iyi niyetlisiniz,
Ama o sorular iş arayan kişide çok sıkıntı yaratıyor.
Zaten iş bulamamanın sıkıntısını yaşarken,
Bir de bunları siz ve daha birçok arkadaşı ile paylaşmak,
O kişinin psikolojisini pozitif değil,
Tam tersine negatif etkiliyor.

Ben o anlarda sürekli soran arkadaşlarıma yanıt vermek bile istemiyordum.
Bulsam zaten söylerim, haber veririm hepinize,
Ama yok, bugünde bulamadım, kimse dönmüyor demek bir zulüm oluyor.

O günden sonra ben hiçbir arkadaşıma bu soruları sormadım.

Umarım o psikolojiyi biraz anlatabilmişimdir.

Son söz,
Dördüncü ayda iş buldum,
Ve bir daha hiç işsiz kalmadım,
Egomu bir kenara bıraktım ve hep çalışıp
Şirketlere katma değer sağlamaya uğraştım.

Sevgilerimle,