Bir arkadaşımın dediği gibi…
Haluk demişti, ne kadar güzel
Senin hayatına giren galiba kolay kolay çıkmıyor, bir sürü arkadaşın var, yazıyorsun, paylaşıyorsun, 40 sene, 30 sene, 20 sene, 10 sene …
Bunu kendimi bir yere koymak için yazmıyorum
Gerçekten de öyle …
Benim hayatıma giren bir arkadaşımı
Kendisi istemediği sürece
Kolay kolay hayatımdan çıkartmam
Çünkü onlar ile dost, arkadaş olmuşsam
Değerini bilirim.
Elimden geldiği kadar onları üzecek, kendimden uzaklaştıracak şeyler yapmam.
Beni ilgilendirmeyen hiçbir şeylerine karışmam.
Konuşmak istediklerinde
Laf olsun diye değil,
Yüzde yüz konsantre olarak dinlerim.
Beni seçtiyse konuşmak için
Bana verdiği değerdir diye düşünürüm.
Sitem, kapris, gönül koyma
Asla hayatımda olmadı.
Aramak istediğinde arar
Aramak istediğimde ararım.
Hepimiz bir yaşam kavgası içindeyiz.
Kimi zaman her gün, her hafta konuşuruz
Kimi zaman birkaç ay konuşmayız.
Ama konuşmaya başladığımızda
Kaldığımız yerdeyizdir.
Arkadaş listemdeki insanların hepsini tabii ki tanımam
Ama tanıyabilmek için çaba gösteririm.
Çünkü ben Sanal Dünyaya inanan birisi değilim.
Sanal olan platform..
Ben canlı insanlar ile sohbet ediyorum..
Onlar ile konuşuyorum, platform ile veya sanal yapay bir dünyada değil.
O yüzden de buluşmalarım çoktur,
Görmek isterim, tanışmak isterim,
Yüz yüze buluşmalarımı olanaklarım dahilinde
Mümkün olabildiğince kullanırım.
Hani bilenler var,
Hanım ve Bey demeyi sevmem.
Laubalilikten değil, arkadaş olduğumu düşündüğüm için.
Ama karşımdaki ısrarla bey diyorsa da
Ben de Hanım’a dönerim hemen 🙂
Bugüne kadar böyleydi..
Bundan sonra da böyle devam edecek.
Bu da minik bir manifesto oldu galiba 🙂
Sevgilerimle,
YORUMUZU BIRAKIN
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.