Afrika’dan eve dönsem dediğim anlar …

Buradaki yaşamımdan arada sırada bahsediyorum,
Son derece mütevazi bir yaşamım var,
Kendi işimle de uğraştığım için
Bir patronum yok,

Allah’a çok şükür sağlıklı besleniyorum,
2 seneye yakındır buradayım,
Sadece 1 kez sıtma olmanın dışında,
Hiç hastaneye gitmedim,
Hiç hastalanmadım,
Arada vitaminlerimi alıyorum.

Aslında biraz siyasetten ve sosyal medyadan uzaklaşınca,
Sinir, stres de yaşamıyorum,
Burada fay hattı olmadığı için,
Bir deprem korkusu da yok.

Türkiye’ye dönsem dediğim anlar oluyor mu?
Oluyor bazen,
Ama çok özlediklerim aklıma geldiğinde oluyor bu his genelde.

Döndüğümü düşünüyorum.
Ne yapacağım?
Öncelikle ev işini halletmem lazım,
Çünkü bir evim yok.

Kiralık ev, aidat, doğal gaz, elektrik, su, İnternet
Ciddi bir masraf,
Eh mobilya falan da almam lazım,
Onları da ekledim.

Sonra iş bulmam lazım.
Emekli maaşı ile geçinebilmeyi bırak,
Kirayı karşılayamam.

Tamam güzel bir kariyerim var, dolu dolu da,
Yaşım 64 kardeşim 🙂
İş görüşmesine gittim,
Ne kadar maaş istiyorsun dediler,
Ne söyleyeceğim?
50 bin mi, 100 bin mi?
Kim neden nasıl verecek o paraları…

Burada da para harcıyorum tabii,
Ama burada hiçbir şeyin fiyatı artmıyor,
Doğal gaz falan gibi bir problemim de yok,
Eşyalarımı zaten almışım, ödemişim hepsini.
Yeni bir şey almama da gerek yok.
Elektrik, Su, Internet masraflarım aylardır aynı,
1 Frank bile artmamış.

Sonra,
Otur oturduğun yerde diyorum.
Sağlığın, keyfin yerinde,
Güzel bir işin var,
Çalış daha da iyileştir.

İşte böyle gel-git’ler yaşadıktan sonra,
Elimdekilere şükür deyip,
Daha bir şevkle çalışmaya devam ediyorum.